Pacjent M. 36 lat, przyjęty ze skargami na kamicę żółciową (przy tym kamienie o wymiarach, które mają tendencję do wyjścia z pęcherzyka żółciowego, czemu towarzyszą ataki bólu), przewlekłe nawrotne zapalenie trzustki z upośledzeniem czynności zewnątrzwydzielniczej trzustki, któremu towarzyszyła biegunka po spożyciu tłustych potraw i mięsa.
Za całe życie u pacjenta 15 razy schodziły kamienie z nerek, wskutek czego w moczu wykrywano ślady białka, a układ wydalniczy nerek był rozszerzony.
Pacjent był rozdrażniony, zasypiał z trudem, sypiał niespokojnie, w pracy był znany jako awanturnik.
Badanie wykazało kamienie w pęcherzyku żółciowym, atonię pęcherzyka. W nerkach, na tle wielu zmian miąższu nerek, wykryto piasek w obu nerkach (więcej soli, szczawianów z moczanami), przewagę współczulnego układu nerwowego (ze względu na to obserwowano rozdrażnienie).
Zapalenie trzustki na całym obszarze z przewagą w obszarze głowy i ogona. Funkcja wydalnicza jest zaburzona wskutek zmniejszenia aktywności lipazy i trypsyny.
Biorąc pod uwagę, że pacjent ma wiele problemów wynikających z obecności małych kamieni w jamie pęcherzyka żółciowego, zdecydowano się przeprowadzić cholecystektomię laparoskopową.
Po operacji, miesiąc później, pacjent był leczony dwukrotnie na aparacie KSD. W rezultacie pacjent całkowicie przywrócił funkcję wydalniczą trzustki. Chory przebywa na ogólnej diecie. Całkowicie zlikwidowano konsekwencje dysbakteriozy jelita grubego. Przywrócono funkcje żołądka i dwunastnicy.
W trakcie leczenia pacjent zauważał znaczne wydalanie soli z moczem. Po leczeniu z radością zauważył, że na USG nie wykryto tej obfitej ilości soli, którą zwykle wykrywano w jego nerkach.
Odpadły również brodawki na skórze.